تحلیل ارزش و الگوی مکانی گونه های چوبی در واحدهای بوم شناختی (مطالعه موردی: جنگل سردآبرود چالوس)

به منظور تحلیل ارزش اهمیت و پراکنش مکانی گونه های چوبی در واحدهای بوم شناختی، منطقه ای به وسعت 2/306 هکتار از جنگل های سردآبرود چالوس بررسی شد. 84  قطعه نمونه با روش نمونه برداری سیستماتیک تصادفی و با سطح نمونۀ 400 متر مربع (20 ×20 متر) برای برآورد پوشش گیاهی و تعیین واحدهای بوم شناختی پیاده شد. همچنین پایه هایی با قطر بیشتر از 5/7 سانتی متر برای تعیین الگوی پراکنش مکانی گونه ها، نمونه برداری شد. از مجموع قطعات برداشت شده 7 واحد بوم شناختی توسط نرم افزار pc - ordination تشخیص داده شد. بعد از محاسبه فراوانی نسبی، تراکم نسبی و چیرگی نسبی و در پی آن محاسبه میانگین شاخص ارزش اهمیت گونه های موجود در همه واحدهای بوم شناختی، گونۀ ممرز با داشتن بیشترین حد ارزش اهمیت (iv) به عنوان گونۀ چوبی غالب شناخته شد. بر این اساس، با توجه به رتبه بندی انجام گرفته بر حسب مقادیر ارزش اهمیت، بررسی آماری گونه های چوبی ممرز، انجیلی، راش، پلت و شیردار، به ترتیب بیشترین مقادیر ارزش اهمیت را به خود اختصاص دادند. بنابراین الگوی پراکنش مکانی این گونه ها اجرا شد. نسبت واریانس به میانگین برای گونه های چوبی غالب منطقه نشان می دهد که گونۀ انجیلی دارای شاخص پراکندگی بیشتری نسبت به گونه های غالب چوبی دیگر است و گونه های ممرز، راش، شیردار و پلت در رده های بعدی قرار می گیرند. با توجه به شاخص پراکنش که بزرگ تر از یک است، الگوی مکانی همه گونه های مذکور، کپه ای تشخیص داده می شود و این نتیجه در مورد شاخص های گرین و استاندارد شده موریسیتا نیز صدق می کند.